Uzun bir aradan sonra birkaç satır yazma ihtiyacı duydum. "Nasılsınız?" sorusu kimileri için klasik olsa da benim en çok sevdiğim sorudur. Nedeni, her cevaba karşı soru olmasındandır. Mesela; Nasılsın? İyiyim... Hangi konuda iyi? İş,ev,sağlık,koşu,roman,okurluk,yazarlık,konuşma,konferans...... istediğimiz kadar uzatabiliriz. Ama nedense hep bu soruya cevap olarak "iyiyim" cevabı verilir. Sonra zamanınız varsa oturup sohbete başlarsınız. Zaman ilerledikçe bir bakmışsınız aslında çok kötü. O zaman neden "iyiyim" cevabını verdiğini sorarsınız kendi kendinize.
Benim aklıma şöyle bir açıklama geldi."-Aslında soran kişi onu sırf soru sormuş olmak için sormuştur. O da cevabı çabucak verip ondan kurtulmak istiyordu." veya "-Arkadaş şu anda çok meşgulüm mümkünse benimle konuşmaya kalkma.Çünkü seninle konuşmak istemiyorum." veya "- Aslında dostum senin derdin benimkinden çok fazla kendi dertlerimle seni de oyalamayayım" olabilir.
Bu tarz şeyler nedense benim aklıma çok takılıyor. Nedenini bilmiyorum. Eğer öğrenirsem en kısa sürede terk edeceğim...
Geçenlerde bir kız çocuğu markette annesinden bir şey almasını istedi. Anne almadı. Çocuk avazı çıktığı kadar hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Annesi "-Bak amca sana çok kızıyor..." dedi. Aklıma o anda şu cümleler geldi."-Yahu arkadaş biz neden böyle korku içinde büyütülüyoruz. Amca kızıyor, polis geliyor, iğneci geliyor, dayak geliyor, sünnetçi geliyor vs. vs." uzatmak mümkün. Neden peki? Hep bir korku aşılanıyor bize... ve o anda "- Biz böyle yapmamalıyız. Peki neler yapabiliriz ki korkunun yerine sevgiyle istediklerimizi yaptırabilelim." Valla ben bir yolunu bulamadım. Birkaç arkadaşa sordum bana kitap önerdiler. Müsait bir vakitte okuyacağım....
Kusura bakmayın yine çenem düştü. Esen kalın... Kendinize her aynaya bakışınızda "Nasılsın?" diye sorun. Bir de çocuk yetiştirmek için neler yapılmalı? sorusuna cevap arıyorum bilen varsa lütfen benimle paylaşın....
Sevgilerle
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder